به گزارش خبرنگار سرویس اجتماعی راه آرمان  و به نقل از بوتیا تیوز؛ میلاد حضرت زینب بهانه‌ای است که زحمات سفید‌پوشانی را پاس بداریم که همیشه در صحنه‌اند فرقی نمی‌کند کرونا باشد، یا جنگ در هر زمانی که باشند در سنگر  بیمارستان و درمانگاه‌ها از سلامت مردم عزیز ایران دفاع می‌کنند. از پرستارانی صحبت می‌کنم که اگر هر روز از زحمات آنان تشکر کنیم، باز هم کم است و این روز بهانه‌ای شد تا پای درد و دل‌های «شکوفه شمس‌الدینی» پرستار بیمارستان شفا در کرمان بنشینم.

این پرستار اورژانس از روزهای سخت کرونا می‌گوید: در روزهایی که تعداد بیماران به شدت‌ بالا بود و در نیمه‌های شب با تعداد زیاد بیمارانی مواجه می‌شدیم که با حال وخیم به بیمارستان می‌آمدند و در برخی روزها حتی تخت خالی هم نداشتیم و بسیاری لز بیماران را روی صندلی در راهروهای بیمارستان بستری می‌کردیم و به وضعیت آنان رسیدگی‌ می‌کردیم.

شکوفه شمس‌الدینی از پیوند ناگسستنی خود با خانواده و پرستاری می‌گوید و ابراز می‌کند:  چند سالی هست که ازدواج کردم و دارای یک فرزند ۳ ساله هستم بعضی روزها وافعا دلم برای خانه و فرزندم تنگ می‌شود اما خانواده نیز به این وضعیت من عادت کرده‌اند و برخی روزها آنقدر خسته می‌شوم که نمی‌توانم حتی صحبت کنم اما خانواده صبوری می‌کنند.

وقتی از انگیزه این پرستار جوان سوال کنم بی‌درنگ پاسخ می‌دهد، دعای خیر مردم و ادامه می‌دهد: تمام انگیزه من در این دوران دعای خیر بیماران است چراکه در خیلی از مواقع دستگیر زندگی شخصی و شغلی من شده است و خدا را شاکرم که من را در لباس قرار داده تا بتوانم به مردم سرزمین خود خدمت کنم و کمکی هر چند کوچک در درمان و بهبودی آنان داشته باشم.

وی از انتظار خود از مسئولان و دولت‌مردان می‌گوید: با توجه به شیفت‌هاب کاری که ما انجام می‌دهیم و هزینه‌ای که دریافت می‌کنیم واقعا نابرابر است و ای کاش مسئولین فکری به حال این موضوع بکنند و از طرفی با کمبود نیرو در بخش پرستاری نیز مواجه هستیم که امیدوارم زودتر حل شود.

پایان پیام/ تاج‌الدینی